Tað tykist sera løgið, at man blívur uppringdir ígjár og í telefonini er tað ein ovurfegin mamma, sum segði mær, "Símun, sonurin hjá mær hevur júst fingið bronsunál og eg eri soooo glað", har var gleði og gaman í Gundadali ígjár. Legði hornið á, sum vit søgdu fyrr og bert nøkur sekund gingu, so ringdi telefonin aftur og eg fekk tey sorgarboð, at klassavinurin hjá mær Herbjørg Eysturdal var farin. Ótrúðligt, hvussu skjótt eg kom niður á jørðina aftur og tankar mínir blívu svartir og daprir. Eitt fantastisk menniskja er farið, hon sum hevur verið Ægir ein sera stórur fongur, bæði hon, Carsten og øll børnini hjá teimum. Tað kann ikki skrivast í orðum og fyri júst einum árið síðani, bleiv Carsten Wigant Andreasen, maður Herbjørg, heiðurslimur í Ægir og eg fekk heiðurin at handa honum og Herbjørg Eysturdal heiðursplátu og blómutyssi. Tað var tað allerbesta við 40 ára veitsluni hjá Ægir og eg skal vegna Ægir, takkar tær mangar ferðir fyri, títt stóra arbeiðið, sum tú gjørdi fyri okkara felag Herbjørg.
Eg kom at kenna Herbjørg í fólkaskúlanum, har vit gingu í klassa saman í 10 ár. Herbjørg var ikki sum hinar genturnar í klassanum, hon pyntaði seg ikki og var hon ikki serliga gentulig. Nei, hon var sín egni persónur og dámdi væl at rokast, hon var sera fitt, hon var góð við øll og var tað nakað, sum skuldi gerast, so var hon altíð klár at hjálpa. Vit hava øll okkara pláss í einum klassa, Herbjørg var stríðskvinnan í klassanum, tók tøk, sum mannfólk átti at taka og skal eg siga tað beint út, so var hon nokkso dreingjalið, men tað skal takast í einum positivum anda. Hon var ótrúðliga sterk og tað sæst eisini aftur hesu seinastu 3-4 árini, hon hevur stríðst ímóti krabbameini.
Eg samlaði okkara gamla klassa frá 1974 á jólum í 2013, har vit høvdu eina hugnaløtu saman í Bakarínum hjá Jórun, ein rørandi og hugnalig løta. Har vit fingu okkum ein góðan bita og søgdu hvørjum øðrum, hvat hevði hent í okkara lívið, síðani vit møttist síðst. Øll komu við sínari søgu, hjá onkrum gekk heilt gott og hjá teimum flestu, gekk lívið sína vanligu gongd. Tá ið so túrurin kom til Herbjørg og hon fekk orðið, so segði hon. "Tit eg havi fingið nýtt arbeiðið og tað er at stríðast ímóti krabbameini" og tað ætli eg mær eisini at gera.
Tað hevur tú sanniliga eisini gjørt Herbjørg, tú hevur striðst hvønn dag fyri tínum lívið og tú hevur verið ígjøgnum nógv hesi árini. Ótrúðligt hvat summi skulu fara ígjøgnum og so grenja vit onnur, bara vit hava eina influensu. Lívið er sera órættvíst, tað er ikki langt síðani, so misti vit Finn á Svøð, eisini hann fekk krabbmein og nú teg Herbjørg.
Vónandi hava tit bæði tað gott uppi í himmalinum nú, Jesus pápi hevur fingið tvey sera fitt fólk upp til sín. Tankar mínir leita til familjuna, Carsten og børnini, lat Jesus pápa styrkja tykkum í stóru sorg tykkara og við hesum fáu orðum vil eg lýsa frið yvir klassavinin Herbjørg Eysturdal. Ægir hevur minst eina av okkara allerbestu mammu.
Símun á Høvdanum,
formaður í Ægir
Eg kom at kenna Herbjørg í fólkaskúlanum, har vit gingu í klassa saman í 10 ár. Herbjørg var ikki sum hinar genturnar í klassanum, hon pyntaði seg ikki og var hon ikki serliga gentulig. Nei, hon var sín egni persónur og dámdi væl at rokast, hon var sera fitt, hon var góð við øll og var tað nakað, sum skuldi gerast, so var hon altíð klár at hjálpa. Vit hava øll okkara pláss í einum klassa, Herbjørg var stríðskvinnan í klassanum, tók tøk, sum mannfólk átti at taka og skal eg siga tað beint út, so var hon nokkso dreingjalið, men tað skal takast í einum positivum anda. Hon var ótrúðliga sterk og tað sæst eisini aftur hesu seinastu 3-4 árini, hon hevur stríðst ímóti krabbameini.
Eg samlaði okkara gamla klassa frá 1974 á jólum í 2013, har vit høvdu eina hugnaløtu saman í Bakarínum hjá Jórun, ein rørandi og hugnalig løta. Har vit fingu okkum ein góðan bita og søgdu hvørjum øðrum, hvat hevði hent í okkara lívið, síðani vit møttist síðst. Øll komu við sínari søgu, hjá onkrum gekk heilt gott og hjá teimum flestu, gekk lívið sína vanligu gongd. Tá ið so túrurin kom til Herbjørg og hon fekk orðið, so segði hon. "Tit eg havi fingið nýtt arbeiðið og tað er at stríðast ímóti krabbameini" og tað ætli eg mær eisini at gera.
Tað hevur tú sanniliga eisini gjørt Herbjørg, tú hevur striðst hvønn dag fyri tínum lívið og tú hevur verið ígjøgnum nógv hesi árini. Ótrúðligt hvat summi skulu fara ígjøgnum og so grenja vit onnur, bara vit hava eina influensu. Lívið er sera órættvíst, tað er ikki langt síðani, so misti vit Finn á Svøð, eisini hann fekk krabbmein og nú teg Herbjørg.
Vónandi hava tit bæði tað gott uppi í himmalinum nú, Jesus pápi hevur fingið tvey sera fitt fólk upp til sín. Tankar mínir leita til familjuna, Carsten og børnini, lat Jesus pápa styrkja tykkum í stóru sorg tykkara og við hesum fáu orðum vil eg lýsa frið yvir klassavinin Herbjørg Eysturdal. Ægir hevur minst eina av okkara allerbestu mammu.
Símun á Høvdanum,
formaður í Ægir
RSS Feed