Í dag - fyri 20 árum siðani varð eg vígd til prest í Budolfi Domkirke í Ålborg. Tað hevur øll árini verið mær stór gleði at fremja tænastuna - og røkja prestastarvið í Føroya Kirkju og á øllum teimum støðum og fremmandum londum, har eg havi verið. Gleði meg til enn fleiri góð ár í prestatænastuni. Eg eri bæði væl nøgd, fegin um og takksom fyri at fáa møguleikan at gerast prestur – og vil av hjarta takka øllum tykkum, sum eg havi hitt í tænastuni og á lívsleiðini annars. Tit hava øll ríkað lív mítt bæði sum prestur og menniskja! ❤️Jesus signi tykkum🙏😀

I dag - for 20 år siden blev jeg ordineret som præst i Budolfi Domkirke i Ålborg. Det har været mig en stor glæde at varetage præstegerningen i den færøske kirke og alle de steder og lande, hvor jeg har været. Jeg ser frem til endnu mange gode år i præstegerningen. Jeg er glad og beæret over at jeg fik muligheden for at blive præst – og vil gerne sige tak til alle jer som jeg har mødt i mit mit liv. I har beriget mit liv både som præst og menneske! ❤️Gud velsigne jer🙏😀

Today – 20 years ago, I was ordanined a priest in Budolfi Cathedral in Aalborg, Denmark. It has been a great pleasure for me to carry out the ministry in the Faroese Church and all the places I have been. I look forward to many more good years in the ministry. I am happy and honored that I had had the opportunity to become a priest – and I would like to say thank you all of you who I have met in my life. You have enriched my life both as a priest and person! ❤️God bless you🙏😀

Marjun Lómaklett Facebook 20.01.2022

At boða Guds orð er ikki so einfalt, sum onkur kanska heldur, tí fólk eru so ymisk. Hinvegin er gott at vita , at tað boðaða orðið vendir altso ikki tómt aftur. Tað er mín troyst, og tað gevur mær dirvi at halda á, sigur Gerhard Jónsson Mikkelsen, sóknarprestur í Fuglafirði

Orð: Snorri Brend/Mynd: kvf.fo

LESTUR/PRÆDIKA: - Tað er altíð ein spurningur, hvussu eg sum prestur kann røkka tí sum lurtar. Og so er líkamikið, um viðkomandi situr heima við hús og lurtar eftir útvarpinum, ella um viðkomandi hevur leitað sær í kirkjuna ein sunnumorgun, sigur Gerhard Jónsson Mikkelsen.

- Fyri meg hevur tað allarstørsta týdning, at tað sum eg sigi er viðkomandi fyri so mong sum til ber. Eg royni tí eftir førimuni at gera prædikuna fangandi og gevandi, og at hava nøkur point við – nakrar krókar, um vit kunnu siga tað so.

- Í øllum førum ynski eg, at boða okkurt gott og týdningarmikið, sum tey, ið lurta, kunnu taka við sær út aftur í teirra gerandisdag,.

Gerhard er presturin, sum tekur sær av sendingini ”Hetta heilaga evangeliið skrivar” leygarkvøld í Útvarpinum, og er ein stutt gjøgnumgongd og viðgerð av prædikutekstinum sunnudag. Eftir lesturin fær presturin høvið at velja eitt tónleikaverk ella ein hóskandi sang.

Eitt dømi um samsvar millum tekst og sangval var næstseinasta leygarkvøld – 8. januar – tá prædikuteksturin til 1. sunnudag eftir Trettanda var um, tá Jesus vælsignaði børnini. Ta ferðina endaði sendingin hóskandi við kenda barnasanginum ”Barnetro - til himmelen du er en gylden bro”.

- Jú, hetta er ein stór avbjóðing, sum eg havi átikið mær. Men áhugavert er at hava eina slíka sending, sum eg veit at fólk lurta eftir. At tað er so, tað hoyri eg frá teimum viðmerkingunum, sum eg fái frá fólki, sigur ein takksamur fuglafjarðar-prestur.

EITT LÍTIÐ ”MEN”
Tað var í fjør summar, at samskiparin av andaliga tilfarinum í Kringvarpinum, Armgarð Arge vendi sær til Gerhard við fyrispurningi, um hann kundi átaka sær at hava hesa sendingina tað komandi árið.

Hetta kom helst eitt sindur óvart á nýggja prestin, sum hevði verið í starvinum sum sóknarprestur í Fuglafjarðar prestagjaldi í minni enn eitt ár. Men hann valdi tó at taka við hesi avbjóðingini.

Hjá Gerhardi var tó bert eitt lítið ”men”: Hann hevði frammanundan verið í prestastarvi í Danmark, í Karslunde Strandkirke í fleiri ár. Og hann hevði ikki lurtað so øgiliga nógv eftir hesi sendingini leygarkvøld, og sum annars liggur á heimasíðuni hjá Kringvarpinum.

- Eg visti tó, at tað var ein ávísur prestur, ið tók sær av hesum eitt ár ísenn. Her var talan um eina stutta gjøgnumgongd av prædikutekstinum til dagin eftir, og so var endað við einum sálmi ella framførslu av tónleiki.

- Hetta var tí rættiliga nýtt og ókent fyri mær, og eg bað um tíð at hugsa meg um í. Og so svaraði eg bara ja.

- Eg veit ikki hví, hon vendi sær júst til mín. Kann vera, at hon visti hvør eg var, tí eg havi, hóast alt skrivað morgunlestrarnar í útvarpinum nakrar ferðir áður. Men eg játtaði so, og bað um eina royndartíð uppá tríggjar mánaðir, sigur Gerhard við einum brosi.

Nú eru longu gingnar fleiri vikur síðani hann las fyrsta lesturin til 1. sunnudag í advent, og tey sum lurta eftir sendingini, kunnu bara staðfesta at tað enn koyrir við sama lag.

52.000 LURTARAR
At skula fyrireika seg til ein slíkan stuttan lestur krevur sjálvandi sín ”prest”. Men fyri Gerhard er hetta samstundis eisini ein fyrireiking til prædikuna um sama evni, ið skal haldast í onkrari kirkju í sóknini dagin eftir.

Har kunnu vera nógv fólk í kirkju, og har kunnu sjálvandi eisini vera færri fólk í kirkju. Men fyri Gerhard er tað kortini av allarstørsta týdningi, at prædikan ella lesturin eru væl gjøgnumarbeidd og rættlisin væl og virðiliga.

Ella, sum hann sigur:

- Prædikan skal sjálvandi hava tað við, hvat ið dagsins tekstur sigur mær sum prestur í dag. Men hann skal so sanniliga eisini kunna siga tí einstaka kirkjugangaranum nakað.

- Tí, sært tú. At skula prædika í eini kirkju í eini lítlari bygd og at skula prædika fyri kanska 52.000 føroyingum, tað er sjálvandi hvør sítt. Ja, at hava ein so stóran hugsaðan málbólk at prædika fyri, tað er avgjørt ikki lætt.

- Um eg royni at raka øll, so raki eg helst ongan. Eg má tí hugsa um tann einstaka, sum er komin í kirkju ella lurtar eftir útvarpinum eitt leygarkvøld. Hetta er tí ikki so einfalt, sum onkur kanska heldur.

- Men hinvegin vit vita kortini, at tað boðaða orðið vendir altso ikki tómt aftur. Tað er mín troyst, og tað gevur mær dirvi at halda á, slær Gerhard fast.

Í fyrireikingum sínum til ”Hetta heilaga evangeliið skrivar” roynir hann tí at ímynda sær sítt egna kirkjulið, og síðani hugsa um, hvat hann hevði viljað sagt teimum, og hvat hann ynskti, at tey skuldu fáa heim aftur við sær.

- Fólk hugsa og meina so ymiskt, og fólk eru á ymiskum støðum í lívinum. Tað er altso mitt inn í hetta meldrið at vit sum prestar skulu prædika. Hetta er so avgjørt við til at gera okkara arbeiði bæði ábyrgdarfult og spennandi.

- Tað er tó eingin ivi í míni verð um, at Bíblian hevur nakað at siga okkum øllum, óansæð hvar og hvussu vit eru.

TAÐ FØROYSKA MÁLIÐ
Áðrenn Gerhard gjørdist prestur við heimstaði í Fuglafirði, hevði hann samanlagt virkað sjey ár sum prestur í Karslunde, ið liggur nakað sunnanfyri Keypmannahavn.

Í prædikum sínum har – eins væl og í prædikum sínum í føroysku kirkjuni – roynir hann altíð at taka viðurskifti og umstøður við í prædikuna, sum kirkjufólkið kann kenna seg aftur í. Tað kann til dømis vera tað at vera í sóttarhaldi. At hava smábørn í húsinum.

Hvussu ein familja uppá fýra – sum í hansara føri – ger, um øll skulu frá húsum samstundis, og annað slíkt gerandisligt, sum øll onkursvegna kunnu fyrihalda seg til.

- Eg haldi, at tað hevur týdning at taka slíkt við í prædikuna, tí so kanst tú fanga tey ið lurta eftir eini slíkari søgu. Eg havi eisini fingið positivar afturmeldingar um júst hetta.

- Eitt annað er so tað, at eg ikki enn eri nóg stinnur í føroyskum. Tað er mín avbjóðing hvørja einastu ferð at fáa tað pussað reinari, sigur Gerhard, sum í hesum førinum hevur fingið sær eitt toymi av rættlesarum at lurta og rætta í tí, sum hann skal bera fram.

- Á henda hátt kunnu vit lúka burtur fleiri danismur, skeivar vendingar og bendingar. Tá eg so haldi mína prædiku, ella ein lestur eitt leygarkvøld, havi eg verið ígjøgnum tekstin fleiri ferðir.

- Tá eg so standi á prædikastólinum, kann eg tí oftari lyfta eyguni upp frá handritinum og soleiðis fáa betri eygnasamband við kirkjufólkið. Tað hevur so sanniliga eisini sín týdning, slær Gerhard fast.

Fólkakirkjan

Nógv fólk vitjaðu føroysku listasamsýningina, sum lat upp í Paris í gjár, 13. januar, og stórur áhugi var fyri listaverkunum. Framsýningin við heitinum “Un éclat de soleil” lat upp í framsýningarhølunum Le Bicolore á Avenue des Champs-Élysées hóskvøldið. Við á framsýningini eru listaverk eftir Hansinu Iversen, Rannvá Kunoy, Zacharias Heinesen og Ingálvi av Reyni.

Áðrenn framsýningin lat upp fyri almenninginum, var tíðindafundur fyri franskar fjølmiðlar. Nógvir fjølmiðlar vóru møttur og tey vóru sera áhugað í framløguni, sum Kinna Poulsen, kurator á framsýningini, helt fyri teimum. Kinna greiddi frá um føroyska listasøgu og at fleiri føroysk listafólk hava funnið íblástur í franskari málningalist. Evnið í framsýningini er ljósið í føroyskari myndlist og heitið “Un éclat de soleil”, sum merkir ein sólarglæma, er bygt á sálmin hjá Kingo “Sum ígjøgnum sortar skíggja, kemur fram hin gylta sól". Tíðindafólkini frá fronsku miðlunum vóru ovfarin av at eitt lítið land sum Føroyar hava so fjølbroytta og dygdargóða list.

Mentanarlívið í Paris er eins og aðrastaðni merkt av koronastøðuni,  og tí var tað gleðiligt, at fólk hóast alt møttu fjølment, bæði til tíðindafundin og til ferniseringina.

Framsýningin er opin fram til 13. mars 2022.

Listaframsýningin er partur av mentanarátakinum Føroyar í Paris í 2022, ið verður fyriskipað av Uttanríkis- og mentamálaráðnum í samstarvi við Sendistovu Føroya til Evropasamveldið, donsku sendistovuna í Paris, La Maison du Danemark og Visit Faroe Islands.

Umframt listaframsýningina fevnir átakið um eina røð av føroyskum tiltøkum innan bókmentir, tónleik, film og sniðgeving, ið verða í Paris í tíðarskeiðinum januar til mars 2022.

Tiltøkini verða fyriskipað í samstarvi við ávikavist FarLit, Faroe Islands Music Export, Filmshúsið og ein bólk av føroyskum sniðgevum. Endamálið við átakinum er at sýna fram føroyska mentan og list, og birta undir mentanarsamstarv millum Føroyar og Frakland.

Meira kunning um framsýningina og føroyska mentanarátakið er at finna á heimasíðuni www.lebicolore.dk (á fronskum).

Uttanríkis- og mentamálaráðið

Í komandi viku fer Jenis av Rana, landsstýrismaður í mentamálum, at handa virðislønirnar til lista- og mentafólk fyri árið 2021.

Í ár verður hátíðarløtan hildin í SALT á Drelnesi mikukvøldið 19. januar kl 19.00.

Av tí, at tað er avmarkað, hvussu nógv fólk kunnu savnast, verður tiltakið í ár bara hildið fyri innbodnum. Almenningurin kann tó fylgja við í Kringvarpinum, sum sendir beinleiðis.

Tríggjar virðislønir verða handaðar:

Mentanarvirðisløn landsins, sum er 150.000 kr. Hon verður latin fyri at heiðra føroyskt mentafólk sum tøkk fyri útint listarligt avrik.
Heiðursgáva landsins, sum er 75.000 kr. Hon verður latin fyri at hava virkað til frama fyri mentanarlig virði, sum hava týdning fyri føroyska mentan, list og mentanararv.
Serstaka virðisløn landsins, sum er 50.000 kr. Hon verður latin lista- ella mentafólki, sum hevur víst serliga góð evni og/ella sum hevur gjørt vart við seg innan sítt øki.

Sum siðvenja er, verða nøvnini á teimum, sum fáa virðislønirnar, ikki kunngjørd, fyrr enn tá virðislønirnar verða handaðar.

Uttanríkis- og mentamálaráðið