Landsstýrismaðurin í fiskivinnumálum, Jacob Vestergaard, og íslendski starvsbróðir hansara, Sigurður Ingi Jóhannsson, eru í dag komnir ásamt um sínámillum fiskiveiðirættindi fyri 2014.

Avtalan viðvíkjandi botnfiski verður á sama støði sum í 2013, men tó við einstøkum broytingum. Føroyska botnfiskakvotan undir Íslandi verður framhaldandi 5.600 tons tilsamans, men toskakvotan hækkar úr 1.200 tonsum upp í 1.375 tons. Samstundis er avtalað, at føroyska brosmuveiðan í íslendskum sjógvi ikki fer upp um 750 tons. Beinleiðis fiskiskapur eftir kalva og svartkalva er framhaldandi ikki loyvdur. Ráðharrarnir vórðu eisini samdir um, at toskakvotan í 2015 fer upp á 1.550 tons, og at brosmuveiðan ikki fer upp um 400 tons.

Føroyar hava seinastu árini fingið tillutað 5% av heildarkvotuni av lodnu, tó avmarkað til í mesta lagi 30.000 tons. Ísland ynskti at samráðast um hesa skipan, tí stórar broytingar hava verið í gongdini hjá lodnustovninum seinastu árini, og tí óvissa er um útlitini tey komandi árini. Tí varð eftir ynski frá Íslandi avtalað, at spurningurin um føroyska fiskiskapin eftir lodnu vertíðina 2014/2015 verður viðgjørdur á fundi aftur innan ársskiftið.

Føroyar endurtóku sína misnøgd um, at Ísland setir treytir fyri, hvussu føroysk skip gagnnýta sína kvotu – antin til framleiðslu til matna umborð ella til framleiðslu til matna aðrastaðni enn í Íslandi. Eftir føroyskum tykki er hetta eisini í stríð við Hoyvíkssáttmálan og semjur gjørdar í tí sambandi.

Íslendska makrelkvotan í føroyskum sjógvi í 2014 verður framhaldandi 1.300 tons, og kvotan av aðrari sild enn norðhavssild verður eisini óbroytt 2.000 tons.

Semja var um at halda fram við skipanunum um, at skipini fáa atgongd at fiska ávikavist norðhavssild og svartkjaft hvør hjá øðrum. Íslendsk skip kunnu fiska sínar kvotur í føroyskum sjógvi og føroysk skip sínar kvotur í íslendskum sjógvi.

Ráðharrarnir umrøddu onnur mál av felags áhuga, m.a. strandarlandasamráðingarnar um makrel, norðhavssild og svartkjaft. Ráðharrarnir kunnaðu hvønn annan um støðuna hjá hvørjum landi hesum málum viðvíkjandi og umrøddu støðuna serliga við atliti at, at tað ikki hevur verið gjørligt at gera strandarlandaavtalur millum øll strandarlondini fyri makrel og norðhavssild.

Harumframt umrøddu ráðharrarnir støðuna viðvíkjandi kongafiski í Irmingarhavinum og støðuna viðvíkjandi svartkalva, sum Ísland og Grønland hava gjørt avtalu teirra millum um.

Í sambandi við, at landsstýriskvinnan hevur ætlanir um at endurskoða og fremja nýskipanir á á sambýlunum á trivnaðarøkinum, serliga tí, at galdandi reglur eru mettar at vera ótíðarhóskandi, hevur hon í gjár og fyrr í mánaðinum vitjað sambýlir í Suðurstreymi. Talan er um átta ymisk sambýlir. 

Endamálið við vitjanunum hevur verið at kunna seg um umstøðurnar á sambýlunum, bæði um fysisku karmarnir, eins og umstøðurnar hjá búfólki og starvsfólki, við atliti at eftirliti og námsfrøðiligu menningini. 

Í dag verður heilsufakliga eftirlitið framt av landslæknanum, meðan námsfakliga eftirlitið verður framt í samstarvi við "Tilsynsenhed Midt" í Danmark.

Tað eru fólk, sum hava tørv á persónligum stuðli fyri at megna gerandisdagin, sum búgva á sambýlunum, og eru sambýlini skipaði eftir hvørja tænastu búfólkini hava tørv á. 

Annika Olsen, landsstýriskvinna er sera væl nøgd við vitjanirnar. “Tað var lívsjáttandi og hugaligt at hitta og fáa eitt prát við búfólkini, og síggja hvussu væl tey trívast í sínum heimliga umhvørvi.”

“Hóast karmarnir allastaðni ikki eru nøktandi, er tað umráðandi og gott, nú endurskoðanin skal fremjast, hjá mær sum landsstýriskvinnu at vita, at starvsfólkini eru dugnalig og umsorganarfull, og at tey ganga høgt uppí sítt starv. Starvsfólkini eiga sín stóra lut í, at sambýlini eru heimlig og hugnalig hjá búfólkunum at búgva í,” sigur landsstýriskvinnan í stuttari viðmerking.